Ik ben vijf jaar geleden beginnen lopen, voornamelijk om gewicht te verliezen. Dit is gelukt, en de loopmicrobe heeft me te pakken. Zo ben ik afstandsloper geworden.. Deze blog bevat mijn loopdagboek dat ik onlangs ben begonnen. Veel leesplezier !

zaterdag 28 april 2012

zaterdag 28 april

De regen die de hele voormiddag voorspeld was, blijkt al over te zijn nog voor ik de kans kreeg om wakker te worden. En dus gaat het oefenloopje met fietsbegeleiding door. Het wordt een eenvoudig tochtje (6km heen, 6km terug) langs het fietspad. Annie kan dus volop oefenen in het me begeleiden met de fiets :-)
Leuk, om spontaan bemoedigende woorden, stukjes banaan en flesjes water toegestopt te krijgen. Voor het tempo moet ik zelf zorgen, maar het lukt me om de 5:00 aan te houden, met de hartslag (net) onder 155bpm.
En dus komen we precies 1u later terug thuis aan.  Bedankt, schatje !
Op een of andere vreemde manier blijken de bovenbenen wel stevig verzuurd te zijn, de linkerbeen voelt zelfs als een blauwe plek aan. Ik heb totaal geen verklaring. Zitten de Ten Miles nog in de benen ? Vreemd.
Ik hoop dat dit gevoel tegen morgenochtend weg is. Want anders gaat het tochtje in Mol niet door dat het programma stond.

woensdag 25 april

Het eerste hoogtepunt van het loopjaar is achter de rug, en deze week is het rust-week. Ook op deze blog is het dus rustig. Maar rusten betekent niet stilzitten, hé.
Vandaag woensdag is het tijd voor de wekelijkse groepsloop op de BLOSO-piste. Alhoewel het melkzuur nog niet volledig uit de benen verdwenen is, worden de snelheidsintervallen makkelijk afgewerkt. Het aantal kilometers is ook beperkt : heen- en terugweg worden met de fiets afgelegd. En de knieproblemen lijken definitief verleden tijd.

Op een paar weken van de marathon moet ik opletten welke afstanden ik nog doe.
Niet dat ik me aan een strak schema gehouden heb, want dat lukt me toch niet : ofwel heb ik die ene dag niet de tijd om de voorgeschreven afstand te lopen, ofwel is het niet te combineren met de activiteiten van de loopgroep. Ofwel vind ik nog een andere reden..
Ik probeer me dus een eigen, flexibel weekschema op te stellen, met een wekelijkse mix van lange duurlopen, snelheidstrainingen, en verder aangevuld met halflange afstanden om voldoende kilometers te halen.
Op een paar weken van het einde blijven er vooral kortere afstanden af te werken, sommige tegen wedstrijdtempo. Volgend weekend gaan we ook de fietsbegeleiding uitproberen : mijn vrouwtje Annie zal een uurtje meefietsen. Als dit meevalt, dan zal ze me ook langs de Maas begeleiden.

Tenzij het (teveel) zou regenen, zegt ze. Wie moet er dan mijn paraplu vasthouden ?  ;-)

dinsdag 24 april 2012

zondag 22 april


Laat me met het belangrijkste nieuws beginnen: ik heb pijnloos en volop genietend de Ten Miles gelopen, om in een mooie tijd te finishen : 1:09:11

De omstandigheden zijn zondag dan ook ideaal. Enerzijds is het leuk loopweer : de lucht zit vol zuurstof dankzij de regenbuien, de temperatuur is net hoog genoeg voor de enkele t-shirt. Anderzijds stijgt de motivatie en de adrenaline tijdens zo'n evenement ten top, door de grote massa en door de eigen groep. Niets kan me nog tegenhouden! 

Toch is het nog een eind wachten, tot de start om half vier. 's Morgens stellen we eerst de tent helemaal op, en dan druppelen de collega-deelnemers binnen. Eerst deze voor de Short Run. Tegen dat die terug zijn, is iedereen er en kunnen de groepsfoto's worden genomen. Terwijl de partytent zijn plicht doet als schuilplaats tijdens de buien, stijgt bij iedereen de spanning. Maar toch vooral bij mij ;-)

Eindelijk is het 3uur en kunnen we richting startvakken. Het is onmogelijk om in die mensenmassa het gewenste startvak te kiezen, en ik probeer zoveel mogelijk vooraan te geraken. Ik schat een paar duizend deelnemers voor me, minstens 500 ervan zullen totaal verkeerd blijken te staan. Dit zou de organisator toch anders moeten aanpakken, met afzonderlijke en gecontroleerde toegangen tot de verschillende startvakken.
Positief is wel dat voorbij de zandloper vlot kan worden gelopen. Een kilometer zigzaggend, daarna zijn de deelnemers gelijkmatiger. Die eerste kilometer leg ik gewoontegetrouw te snel af : 14 per uur. Daarna temporiseer ik een beetje, maar heb geen probleem met het tempo.


En wonder boven wonder, ik voel geen pijn in de knie: niet tijdens mijn opwarming en niet tijdens de wedstrijd. Heb ik me dan zorgen gemaakt voor niets? 
De Kennedytunnel door, onder het Justitiepaleis, oeps we hebben al 6km achter de rug. En op de kaaien is reeds halfweg het parcours : 8km. Heerlijk, deze 'korte' afstanden. 
Tijd rond de 35:15.  Hmm, ik kan precies nog harder. De mensenmassa op de kaai is zodanig dat er amper plaats is voor de lopers. Op de straten daarna is het raadzaam de kasseien te vermijden en de smalle strook te kiezen, ook al is het daar moeilijk inhalen. Daarna volgen de Meir, de Italiëlei, en mijn gedachten zijn al bij de 'Konijnepijp'. En als ik die dan inloop, heb ik het gevoel te vliegen : ik haal nog tientallen lopers in in het dalend stuk.
Het stuk omhoog heb ik ook goed onder controle, al is het tempo niet sneller dan de anderen. De laatste halve kilometer gaat de snelheid terug omhoog.

Ik eindig dus in 1:09:11, praktisch 14 per uur, een betere tijd dan verhoopt. Maar vooral met een negatieve split (2e helft sneller dan eerste) en een supergoed gevoel. En zoals gezegd zonder kniepijn, ook 's anderendaags niet.
 
Deze editie van de Ten Miles is er één waar ik nog een tijd tevreden op terug zal blikken.
Maar vanaf nu kijk ik vooruit, want Visé wacht op mij..
En de knie mag ik niet uit het oog verliezen, de volgende drie weken.

  

zaterdag 21 april 2012

zaterdag 21 april

Morgen is het dus wedstrijd : de Ten Miles in Antwerpen.
Een 'strijd' voor zowat 30.000 sportievelingen die al dan niet goed getraind hebben. Waaronder één op duizend in rood/grijs t-shirt met OTN Systems opschrift. Waaronder, dat hoop ik nog steeds, ook mezelf.
Vandaag stellen mijn vrouw en ik de partytent op in het bedrijvenpark. De tentenrij is alweer een stuk langer dan vorig jaar : er zijn nu al 80 bedrijven, verenigingen en scholen die er een plaatsje huren. Lopen is duidelijk een statement geworden voor de bedrijven : gezonde werknemers = gezond bedrijf. Gezien de huurprijs legt dit organisator Golazo geen windeieren. :->
De stek van OTN Systems is helemaal achteraan. Bewust aangevraagd, omdat het daar rustiger is, en omdat we plaats hebben om wat in te lopen. Maar dit jaar is het wel echt ver, bijna aan de A. Vermeylenlaan...
In tegenstelling tot vorige jaren is het winderig en regenachtig. De partytent waait bijna weg bij het aanbrengen van de zijkanten. Wijselijk besluiten we om de 'kale' tent goed vast te kluisteren aan de grond en de rest uit te stellen tot morgen, anders overleeft het de nacht misschien niet. Morgen zullen we wat vroeger komen om alles af te werken.
In de Expo-tent proberen de bekende namen in running-wereld hun producten te verkopen, zonder veel succes lijkt me. De enveloppe met borstnummers blijkt dan slechts de helft van onze nummers te bevatten, gelukkig wordt dit snel rechtgezet.

Eerder op de dag heb ik vier kilometer heel rustig gelopen (met het vrouwtje), en de lichte pijn in de linkerknie blijft voelbaar. Maar verergeren doet het ook niet, en na het lopen voel ik niets meer.
Een peesontsteking, of het probleem dat me drie jaar geleden ook al plaagde ? Toen heeft de kinesist het euvel uit de knie moeten masseren,waarna ik tijdelijk een brace droeg om mijn knie te ondersteunen..

Mijn besluit is : ik loop morgen, met een knie-brace aan, en aan een rustiger tempo dan eerst gedacht. Geen 1u10 als doel, maar 1u12 of zelfs 1u15. En als de pijn onderweg heviger wordt, dan wordt het joggen.

Aan alle lopers : veel succes morgen !
Aan alle supporters : bij voorbaat dank, en laat je niet afschrikken door een bui ;-)

donderdag 19 april 2012

woensdag 18 april

In paniek ben ik nog niet, maar wel verontrust.
De kniepijn is terug. Reeds tijdens de eerste kilometers van de nochtans rustige loop op de Finse piste, voel ik een hele lichte pijn bij elke stap. Het is dus geen steek meer dat af en toe optreedt, zoals zondag het geval was.
Het lopen heb ik dan maar stopgezet, en thuis de knie nogmaals in ijs ingepakt.
Ik vrees dat er een dilemma aankomt : zet ik in op de Ten Miles, of spaar ik me voor de marathon ?
Ik wacht nog een paar dagen af..

dinsdag 17 april 2012

dinsdag 17 april

Lopen is positief voor je lichaam. Eens je zelf overtuigd bent, probeer je ook de anderen ervan te overtuigen. Tenminste, zo ben ik. Daarom ben ik al voor het derde jaar op rij de trekker van een loop-initiatief dat op mijn firma loopt, onder de noemer 'Run 1k'°. De bedoeling is om de collega's actief aan het lopen te krijgen, wat resulteert in sportievelingen die tijdens de lunchpauzes langs het Albertkanaal lopen. De apotheose van de campagne is steeds de 'Antwerp 10 Miles'.
Dit jaar trekken goed dertig deelnemers (collega's en vrienden van de firma, inclusief de CEO) nu zondag naar Antwerpen om de bedrijfskleuren te verdedigen. Geen marathonlopers deze keer (ik heb zelf de Maasmarathon als doel), wel voor de andere afstanden. We hebben een eigen standje op de bedrijvenruimte, tussen de grote bedrijven en hogescholen in. En ook sportief we staan ons mannetje, vorig jaar eindigden we 38e in de bedrijvenrangschikking (op 97). Afwachten of we dit jaar nog beter doen..
Onze beste loper legt de 10 mijl vlotjes onder het uur af, zelf zal ik heel blij zijn met 1u10. Sommigen gaan voor 1u15. En voor nog anderen is de tijd van geen tel, wel de ambiance en de groepssfeer. En dat is prima, als er maar bewogen wordt..
Bedankt voor de steun, OTN Systems !


PS Na drie dagen rust lijkt mijn kniepijn bezworen. Morgen bekijk ik of het lopen me nog lukt ;-)

° Het was oorspronkelijk de bedoeling om 1k kilometer, dus 1000km, bijeen te lopen tijdens de verschillende loopevenementen, vandaar de term 'Run 1k'.

zondag 15 april 2012

zondag 15 april

Vooreerst succes, Guy, Christ, Mike en alle andere deelnemers aan de verschillende marathons vandaag.

Zelf heb ik slechter nieuws : sinds gisteravond knaagt er af en toe iets in mijn linkerknie. Ik ben al een hele tijd gespaard gebleven van blessures, laat dit nu nog een aantal weken wegblijven ook.
De knie, dan denkt men snel aan een te harde ondergrond, versleten schoenen, of gewoon overtraind. Dat eerste lijkt me onwaarschijnlijk omdat ik meestal op onverharde paden loop. Aan de schoenen zou het ook niet mogen liggen : ik ben al jaren tevreden met het Kayano-model van Asics, sinds enige maanden heb ik hun editie 17. En overtraind, met slechts 110km in de laatste twee weken ?
De komende dagen zal ik alleszins extra rusten, om tegen zondag in orde te zijn. Ik hoop dat dit voldoende zal zijn.

De meeste trainingsschema's raden aan om niet enkel te lopen, maar om op rustdagen ook aan 'crosstraining' te doen : variatie door een andere sportdiscipline. Fietsen, mountainbiken, zwemmen en fitness zijn hierin aan te raden.
Een racefiets heb ik niet, maar ik zit dagelijks wel een driekwartier op mijn stadsfiets voor de meeste van mijn verplaatsingen. Gezien mijn trapfrequentie (gemiddeld pakweg 4500toer/uur) fiets ik redelijk sportief, alhoewel ik schat dat een wielertoerist eerder 5500/uur draait. Een doorsnee fietser peddelt een stuk langzamer en belast hierdoor te veel de knie. Rondfietsen is uiterst geschikt voor de dagelijkse hoeveelheid beweging, maar sportiever zal ik er niet van worden...

Een mountainbike heb ik wel, een prima combinatie met de bossen hier. Een uur crossen betekent me helemaal uitleven, een stuk intenser dan een uur lopen. Jammer dat ik er te weinig tijd voor vind (en dat ik nogal kieskeurig ben in welk weer ik vertrek, niet voor mezelf maar voor het materiaal). Door de manier van fietsen past het ook niet op de rustdagen, dus geen MTB dit weekend.

Zwemmen kan ik niet goed genoeg om het graag te doen, maar ik ben jaloers op zij die wel de juiste techniek hebben, en urenlang door het water kunnen crawlen. Zeer gezond ! Mijn vrouw heeft deze ochtend het uitstekend voorstel om samen wat baantjes te trekken in het stedelijk zwembad. Oeioei, dat is lang geleden. Ik ploeter eerder door het water, en door een slechte ademtechniek moet ik na elke 50m even uitblazen. En na een dik halfuur voel ik de schouders al. Kon ik hier maar een wekelijkse gewoonte van maken... Mocht ik het ooit in mijn hoofd halen om aan een (kwart)triatlon deel te nemen, dan heb ik hier nog heel wat werk.

zaterdag 14 maart

Het is nog één maand tot de Maasmarathon, en dus wordt het programma gewijzigd.
In de eerste plaats is het afgelopen met de lange duurlopen (30+km). De laatste weken voor de marathon is het beter om de benen een beeetje te ontzien, en daarbij is het volgende week de Ten Miles van Antwerpen is (daarover later meer). Ook daar wil ik met frisse benen aan de start komen. Ik ben de voorbije weken vijfmaal over de 30km geraakt, dus qua afstand zou het in orde moeten zijn.

Ik heb ook het voornemen om een maand lang wat gezonder te leven. Mijn slaappatroon is niet optimaal voor een sporter (vroeger het bed in!), en vooral : aan mijn voeding kan wel gesleuteld worden.
Traditioneel eet ik graag en veel pasta, aan die kant zit het wel goed. Ik zou het wel elke dag eten, en de laatste dagen zelfs meermaals daags. Ook heb ik geen moeite om van vele verlokkingen af te blijven : frisdrank, chips en dergelijke, en slechts heel beperkt alcohol. Maar snoepen, en dan vooral chocolade, daar bezwijk ik toch veel te veel aan.. Van die donkere, bittere, van het merk met de olifant.. Hmm lekker ! Maar teveel is teveel, vooral met de Paasperiode dat bij ons thuis reeds aansleept van eind februari ;-). Gedaan ermee ! (Nu ben ik toch benieuwd hoe lang ik deze stelling kan aanhouden.)

Toch wordt er nog gelopen, natuurlijk. Deze morgen kies is om de halve marathon-afstand te lopen, op marathon-tempo. Ik vertrek wel samen met de lopers van de Jogclub, maar dan de andere kant uit.  Een mooi en voor 80% onverhard parcours brengt me via Bobbejaanland tot halfweg naar Kasterlee, en via Lichtaart terug, samen 22km (parcours).
De bedoeling is om na te gaan aan welk tempo de benen niet verzuren, en welke hartslag daarbij hoort. Dit zou 155bpm en iets trager dan 5:00 moeten zijn. Het tempo dat ik het makkelijkst kan aanhouden is iets sneller, en de hartslag loopt naar 160bpm toe. Gevolg : de benen laten zich wel een beetje voelen. Geen probleem voor deze afstand, but again, op een volle afstand kan ik me dit niet permitteren! Ik ben ook teveel bezig met cijfers en tempo (ik probeer bvb de voice-feedback van mijn beide Apps) om zorgeloos te genieten. Pas de laatste kilometers blijft mijn hartslag onder de 155bpm (aan hetzelfde tempo).

Na 1u48 ben ik thuis : hartslag gemiddeld 156bpm en tempo 4:55.
Het is al een tijd geleden dat ik zo weinig heb gelopen op zaterdag, tien extra kilometer had geen probleem mogen zijn (maar twintig ??) .
Ik krijg zowaar al heimwee naar de langere duurlopen ..

donderdag 12 april 2012

woensdag 11 april

Het BLOSO-centrum van Herentals omvat naast de atletiekpiste (en de multifunctionele zalen binnen het gebouw) ook een Finse Piste : een goede 700m lang pad dat op de heuvel kronkelt en met een zeer zachte ondergrond van houtsnippers. Ideaal voor de gewrichten, maar het vergt wel meer inspanning om af te duwen.
De groepstraining wordt er vanavond gelopen. Voor mijn groep betekent dit driemaal twee keer dit parcours op vrij stevig tempo. Vooral de bergop is lastig, en met de regen is de bodemlaag glad. Maar al bij al verteer ik het goed, net als mijn twee medelopers Eddy en Ward.
Na de training loop ik nog 6km uit doorheen Herentals, wat mijn totaal vandaag op 16km brengt.
Net zoals de regenvlaag stilviel toen ik buiten stapte, begint het terug te regenen net na mijn thuiskomst. De weergoden zijn mijn looptraining blijkbaar goed gezind.

maandag 9 april 2012

maandag 9 april

Ik ben als loper makkelijk te herkennen aan de smartphone die wat plomp aan mijn arm hangt. Dit is omdat ik wel altijd een techneut zal blijven, en ook omdat ik (nog) niet geïnvesteerd heb in een echte Garmin met GPS. Dus is het een 'app' op mijn Android dat het parcours en de snelheid bijhoudt, en bij thuiskomst automatisch uploadt.
Of beter : ik draai altijd twee apps in parallel (Runtastic en Endomondo). Omdat ik weet dat geen enkel applicatie onfeilbaar is (dat weet ik beroepshalve als geen ander). En ook het manneke kan in de fout gaan : een knopje is snel verkeerd ingedrukt, of wordt wel eens vergeten. Zowel Android-apps als mezelf zijn nogal vatbaar voor dergelijke fouten ;)

Maar doorgaans heb ik via beide apps (+ de hartslagmeter om de pols, en soms het parcours extra opgenomen via het excellente Locus) een goed beeld van de afstand en tijd van mijn trainingen.
Vandaag is het echter misgelopen, want beide apps geven na afloop verkeerde cijfers weer.

In de namiddag vergezel ik mijn vrouw op haar tweede looptraining : drie correct opgemeten kilometers.
's Avonds regent het, en dat weerhoudt blijkbaar de hele loopgroep om op te dagen. Behalve twee vrouwen, die hiermee bewijzen wie het sterke geslacht is. We lopen met z'n drieën een uur door het doorweekte bos op een heel rustig tempo. De lichte regen deert ons niet.
Samen met de kilometers voor en na deze bosloop geeft de elektronica een te korte afstand weer : 14,7km . Blijkbaar liet de gps het efkens afweten, te merken aan een rechte lijn tussen km2 en km3. Naar schatting moeten er 1300m extra bij, dus kom ik op een 16km, of op 19km met de 3km eerder. Jammer, ik had vandaag graag 20km gehaald. De (werk)week is echter nog jong..

zondag 8 april 2012

zaterdag 7 april

Vandaag staat terug een langere loop op het programma, vermoeide benen of niet. Het plan is om tussen 30 en 35km af te leggen, terug in een rustig tempo.
Ook vandaag besef ik dat de benen niet optimaal zijn : ik voel de inspanning van gisteren nog. Het belooft dus zwaar te worden.
Ik kies niet voor de groepsloop 's ochtends, maar ga in de namiddag alleen op pad. Na 7km ben ik terug thuis, het was veel te fris voor enkel een t-shirtje. Met lange mouwen begin ik aan een grote ronde, terug in de bossen naar Lichtaart.
De benen zijn moe, de hartslag 5 tellen te hoog, en het is nog een heel eind. Vandaag komt de twijfel dan ook opzetten : hoe zal ik de marathon aan gewenst tempo kunnen lopen indien ik bij een halve marathon al verzuur (zoals gisteren) ? En indien ik vandaag last heb aan een lager tempo ?
De "flow" heb ik vandaag duidelijk niet, maar zeuren en klagen doe ik ook niet : lange duurlopen zijn nu eenmaal lastig en saai, vooral als je alleen loopt. Ik behou plusminus mijn tempo, en improviseer het parcours ter plekke door telkens links of rechts af te slaan. Ook dit is mentaal lastig : je hebt het zwaar, en toch sla je keer op keer de kant uit weg van de finish.
Na 3u07 en 33km ben ik thuis. De benen zijn verzuurd, maar ik ben niet doodop. De laatste 5km ging het zelfs redelijk goed met me. Hartslag is gemiddeld 144/min.
Dit weekend staat er alvast niet veel beweging meer op het programma.

zaterdag 7 april 2012

vrijdag 6 april

Vooreerst moet ik bekennen dat berichten die op 1 april gepost worden weinig betrouwbaar zijn.. Nee, geen Olympische Vlam voor mij. Jammer, het had anders wel mooi geweest. Maar toch bedankt aan de goedgelovigen onder jullie :)

De citytrip naar Londen was niet verzonnen. Op gebied van looptraining was het een mager beestje : ik heb mijn loopschoenen niet kunnen uithalen, wegens teveel andere interessante dingen te doen.

Vier dagen zonder lopen, dat betekent dat er wat kilometers ingehaald moeten worden. Vandaag loop ik een middellange afstand : 20km. De eerste kilometers vergezelt mijn vrouw me, het zijn haar eerste kilometers na haar knie-blessure. De snelheid is natuurlijk aangepast. Na nog een paar kilometer versnel ik tot marathontempo (5:00). Ik moet dit tempo nog volledig in de benen krijgen, meestal loop ik sneller (op woensdag) of trager (duurlopen). En wat geven de benen na langere afstand op dat tempo ?
Eerlijk gezegd, ik voel ze te snel naar mijn goesting. Reeds 10km verder (dus op km 15) worden ze zwaar en log. Mijn hartslag blijft wel in orde (<150), en tempo houden is geen probleem. Ik neig tot versnellen in de laatste 20 minuten. Opdracht is wel geslaagd : 21km, waarvan 16 rond 5:00.
Maar om dit dan nog eens 20 kilometer vol te houden ? Nee, gelukkig is de marathon vandaag niet..

Ook achteraf voelen de benen moe aan. Heeft het met het vele wandelen in Londen te maken ?

zondag 1 april 2012

zondag 1 april

Welwel, wat een nieuws gisteren. Net had ik hier mijn verhaal gedaan over de 39 kilometer, of ik werd opgebeld door een zakenpartner uit Engeland. Een loper ook, en hij dringt al een tijdje aan om eens samen te lopen. Nu goed, als ik eens bij gelegenheid in de buurt ben, maar om enkel daarvoor de trip te doen...

Maar gisteren had hij nieuws : via zijn atletiekclub was hij verkozen als één van de lopers die op 18 juni de Olympische Vlam mag dragen doorheen zijn stad, Scarborough, ergens in Noord-Engeland. En .. hij mocht iemand meevragen, en dacht aan een buitenlander .. jawel aan mij !! Waaw !

Niet alle details zijn al geregeld, maar het lijkt erop dat ik binnen een paar maanden gewoon het belangrijkste Olympisch symbool mag dragen. Ik word 'Torchbearer'.  Eén van de 8000 weliswaar, op de tocht van de Vlam doorheen Groot-Brittannië. Maar het is een hele eer en wordt vast een onvergetelijke belevenis. Blijkbaar wordt elke meter zelfs gefilmd. Ik ben nu al nerveus :-)

Oh ja, morgen vertrek ik op citytrip naar Londen met het gezinnetje. Ik neem nu zeker en vast mijn loopschoenen mee, wie weet moet ik nog oefenen in het links lopen :-)
Maar dat betekent dat er een paar dagen minder gelopen zal worden (gewandeld des te meer), en dat ik volgend weekend heel wat kilometer in te halen zal hebben.
Misschien doe ik vandaag nog een kleine recuperatie-loop, want mijn weektotaal is nog net geen 70km..

update : met trage recuperatieloop van 6km op zondagavond wordt ook deze week op 75km afgesloten.