Laat me met het belangrijkste nieuws beginnen: ik heb pijnloos en volop genietend de Ten Miles gelopen, om in een mooie tijd te finishen : 1:09:11
De omstandigheden zijn zondag dan ook ideaal. Enerzijds is het leuk loopweer : de lucht zit vol zuurstof dankzij de regenbuien, de temperatuur is net hoog genoeg voor de enkele t-shirt. Anderzijds stijgt de motivatie en de adrenaline tijdens zo'n evenement ten top, door de grote massa en door de eigen groep. Niets kan me nog tegenhouden!
Toch is het nog een eind wachten, tot de start om half vier. 's Morgens stellen we eerst de tent helemaal op, en dan druppelen de collega-deelnemers binnen. Eerst deze voor de Short Run. Tegen dat die terug zijn, is iedereen er en kunnen de groepsfoto's worden genomen. Terwijl de partytent zijn plicht doet als schuilplaats tijdens de buien, stijgt bij iedereen de spanning. Maar toch vooral bij mij ;-)
Eindelijk is het 3uur en kunnen we richting startvakken. Het is onmogelijk om in die mensenmassa het gewenste startvak te kiezen, en ik probeer zoveel mogelijk vooraan te geraken. Ik schat een paar duizend deelnemers voor me, minstens 500 ervan zullen totaal verkeerd blijken te staan. Dit zou de organisator toch anders moeten aanpakken, met afzonderlijke en gecontroleerde toegangen tot de verschillende startvakken.
Positief is wel dat voorbij de zandloper vlot kan worden gelopen. Een kilometer zigzaggend, daarna zijn de deelnemers gelijkmatiger. Die eerste kilometer leg ik gewoontegetrouw te snel af : 14 per uur. Daarna temporiseer ik een beetje, maar heb geen probleem met het tempo.
En wonder boven wonder, ik voel geen pijn in de knie: niet tijdens mijn opwarming en niet tijdens de wedstrijd. Heb ik me dan zorgen gemaakt voor niets?
En wonder boven wonder, ik voel geen pijn in de knie: niet tijdens mijn opwarming en niet tijdens de wedstrijd. Heb ik me dan zorgen gemaakt voor niets?
De Kennedytunnel door, onder het Justitiepaleis, oeps we hebben al 6km achter de rug. En op de kaaien is reeds halfweg het parcours : 8km. Heerlijk, deze 'korte' afstanden.
Tijd rond de 35:15. Hmm, ik kan precies nog harder. De mensenmassa op de kaai is zodanig dat er amper plaats is voor de lopers. Op de straten daarna is het raadzaam de kasseien te vermijden en de smalle strook te kiezen, ook al is het daar moeilijk inhalen. Daarna volgen de Meir, de Italiëlei, en mijn gedachten zijn al bij de 'Konijnepijp'. En als ik die dan inloop, heb ik het gevoel te vliegen : ik haal nog tientallen lopers in in het dalend stuk.
Het stuk omhoog heb ik ook goed onder controle, al is het tempo niet sneller dan de anderen. De laatste halve kilometer gaat de snelheid terug omhoog.
Ik eindig dus in 1:09:11, praktisch 14 per uur, een betere tijd dan verhoopt. Maar vooral met een negatieve split (2e helft sneller dan eerste) en een supergoed gevoel. En zoals gezegd zonder kniepijn, ook 's anderendaags niet.
Deze editie van de Ten Miles is er één waar ik nog een tijd tevreden op terug zal blikken.
Maar vanaf nu kijk ik vooruit, want Visé wacht op mij..
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDag Hervé,
BeantwoordenVerwijderenEen dikke proficiat met deze schitterende prestatie! Goed te horen dat je genoten hebt en vooral zonder pijn hebt kunnen lopen, wellicht het beste nieuws van de dag.
Ja inderdaad op naar de marathon!
Ook voor mij wordt het aftellen naar 13 mei in Praag. Hopelijk is het weer dan al veel beter en kan er terug in korte broek gelopen worden.
Ondertussen heb ik me een Ridley race fiets (Noach RS) aangekocht om af en toe af te wisselen met het lopen. Soms fiets ik al eens naar het werk zo'n 62K per dag met een hybride fiets, en dus nu met een echte race fiets.
Deze zomer zal ik er mee rondtoeren in de Pyreneeen vorig jaar waren de Alpen aan de beurt. En daar heb ik de klimmicrobe opgefietst.
Alvast geniet verder van je voorbereiding voor de eerst volgende marathon! En tot nog eens.
Frank