maandag 5 maart

Deze week heb ik grootse loopplannen. Ik ben tot het besef gekomen dat het aantal weken voor mijn doel snel begint te krimpen. Doel ? Ah ja, zoals de meeste mannelijke lopers heb ik een uitdaging nodig om te lopen (vreemd dat vrouwen dit niet hoeven). En ik ben veroordeeld om te lopen om mijn gewicht op pijl te houden. Lopen, mijn vrijheid ..? Nu ja, gelukkig dat ik het graag doe.

Het doel is dit jaar de Maasmarathon, op 13 mei in Visé (B). 
Het zal mijn vijfde marathon zijn, 3 jaar na mijn eerste (Antwerpen 2009). Een geweldige ervaring trouwens, zo'n eerste marathon uitlopen. De finish-foto siert al een hele tijd mijn living : blik op de finish-klok gericht (ik was 10 minuten onder mijn richttijd gebleven, en besefte dat op dat zelfde moment), vuist gebald. Vermoeidheid en vreugde zijn beide op mijn gezicht te lezen. Onvergetelijk. Mooie tijd ook : 3u39'. 

De volgende marathons liep ik in gelijkaardige tijden (tussen 3u32 en 3u45), maar ik start steeds met de hoop om onder de 3u30 te eindigen. En ooit, één keer maar, onder de 3u20 te schitteren. Mijn ultiem doel. Maar dan moet alles meezitten, de dag zelf en tijdens de voorbereiding. 
Dit laatste is dit jaar alweer het geval niet : de combinatie met werk en gezin laat het niet toe, zie bijvoorbeeld mijn recente reizen (China vorige week, Midden-Oosten en Zuid-Afrika twee weken eerder).

Goed en wel, elke marathon vergt veel voorbereiding. En dus heb ik grootse plannen deze week : beginnen met een 25km-duurloop op maandag, en een tweede duurloop in het weekend. 

Vandaag loopt het alvast mis : ik keer ziekjes terug van mijn werk, en kruip om 8 uur 's avonds in bed, in de hoop zo in één nacht te genezen... De marathon is weer een stukje verder weg.