donderdag 24 mei

Deze blog loopt op zijn einde, voorlopig dan toch. Ik kroop de voorbije weken in mijn digitale pen om mezelf te motiveren voor de marathon, en die is nu achter de rug. Er komt nog wel een analyse ervan, zoals ik gewoon ben bij andere projecten, maar nog even niet.

Loop ik nu nog ? Ja, natuurlijk. Het 'seizoen' is trouwens niet afgelopen. Nu zondag sta ik aan de start van de 20 Kilometer. Maar de aanloop naar deze wedstrijd is totaal anders dan naar pakweg de Ten Miles. Vooral omdat ik de voorbije dagen ziekjes geweest ben : paar dagen keelpijn, daarna een ferme verkoudheid. En daarnaast is een deel van mijn nachtrust opgegaan aan mijn werk, ik heb een behoorlijke slaapachterstand.
Door die problemen heb ik de voorbije anderhalve week ook amper gelopen. En dus leek het me zinloos om bijvoorbeeld mijn voeding af te stemmen op de komende wedstrijd (geen pasta, geen bietensap).

Kortom : ik start zondag wel, maar de ambities zijn heel gering. Ik zal blij zijn als ik terug een 'ticket' bemachtig voor het eerste startvak, volgend jaar. :-)

Ondertussen probeer ik toch een beetje te rusten.

Maar ik had beloofd een paar foto's te plaatsen van aan de Maas, welaan dan :

zondag 13 mei - bis

Eindelijk : mijn verslag van mijn avonturen tussen Visé en Maastricht...

Zoals aangekondigd begint de dag vroeg. De rit naar Visé verloopt vlotjes, en om halfacht kan ik in de sporthal van het Waals dorpje twijfelen of het lange of korte mouwen, lange of korte broek moet worden. Leuk dorpje trouwens, Visé, maar vlak is het niet : de sporthal bevindt zich zo'n veertig meter hoger dan de start. Wat als de marathon ook zo'n hellingen bevat ? De chauffeur van de shuttle stelt me gerust : het is een vlakke marathon. Dat vlak in Wallonië net iets anders betekent dan in ons landsgedeelte, dan zal ik later nog wel ervaren.

Na het afhalen van het rugnummer, het inschrijven van de fiets, en de andere beslommeringen is het al tijd voor een opwarmingetje. Letterlijk en figuurlijk : gelukkig schijnt het zonnetje al. Dan gaat het richting start, en nog voor 9uur weerklinkt het startschot al.

Een eerste korte lus doorheen de straten brengt ons na een kilometer terug aan de start, dan komt er een grotere lus richting Luik. Omdat die eerste meters al niet vlak waren heb ik het tempo nog niet vast, en na 2km blijkt dat ik te snel weg ben. Zoals meestal, trouwens, maar nu laat ik me wel terugzakken, en volg secuur mijn hartslag : in een eerste fase rond de 148, daarna stijgt die wat tot 154. Snelheid is zoals gepland iets onder de 12km/u, namelijk 5:07. Ik loop heel vlotjes, maar weersta aan de neiging om aan te klampen bij de lopers die me inhalen. Na 6 kilometer lijken de posities ingenomen, want er wordt niet meer ingehaald. Wat natuurlijk ook te maken heeft met het gering aantal deelnemers (500-tal), vergeleken met de grote stadsmarathons.

Toch vind ik een metgezel, waarmee ik bijna 15km zal lopen. Eerst hij op kop, daarna neem ik over. Er staat een licht briesje uit het Noorden.
De fietsers staan ons op te wachten aan kilometer 13, en ja, daar is mijn vrouwtje ook bij. De temperatuur is ondertussen opgelopen tot dat van een mooie lentedag. Het was een goede keuze om in korte outfit en met pet te starten.

Stilletjesaan halen we een andere loper in. We spelen een soort omgekeerde jojo : telkens we in zijn spoor komen, versnelt hij eventjes. En dus los ik, want ik hou mijn tempo vlak. Om hem een paar honderd meter verder terug te pakken te krijgen. Waardoor hij terug versnelt, enz. Dit spelletje duurt algauw een paar kilometer. Tot aan kilometer 20, dan ben ik het spelletje beu en plaats ik zelf een beslissende versnelling. Hij heeft het nog lastig gehad, te zien aan de resultaten..

Maar ik ben vertrokken, en de volgende 15 kilometer heb ik een gemiddeld tempo rond de 12,5km/u. Ik haal daarmee de een na de andere loper op. We lopen door de straten van Maastricht, het is bij momenten effen zoeken welke kant we op moeten. En er moet toch geregeld een meterje omhoog of een paar meters omlaag gelopen worden, doorheen de stad. Vrij bochtig ook, maar het heeft geen effect op mijn tempo. Mijn hartslag is ondertussen wel opgelopen tot boven de 165, zelfs 170.
We steken de Maas over via de oudste brug van Nederland, en verlaten Maastricht via de dijk in zuidelijke richting. Er zijn hier geen bochten meer : het zijn lange, lange rechte stukken, langs Maas, veld of boomgaard. Maar Annie is er om me aan te moedigen, en me geregeld een drankje of druivensuiker toe te stoppen. Ze is een echte steun (eenmaal ze geleerd heeft de binnenbochten voor mij te laten. :-)  )

Ik kom aan kilometer 30. Tot hier was de aanloop, want nu begint de echte marathon ! Ik zie het zitten: nog een uur en ik ben aan de finish. De benen beginnen wel zwaar te worden, maar mijn tempo blijft nagenoeg ongewijzigd : ik heb een prettige cadans, en de aanmaningen van Annie om het iets rustiger te doen helpen niet.
De twee minuten die ik in de eerste helft trager liep (1:47') omdat ik een negatieve split nastreef, heb ik ondertussen grotendeels teruggewonnen. Als ik op klokslag 12uur op 36km ben, besef ik dat die ene minuut nog inhalen (voor de 195meter bovenop de 42km) moeilijk wordt, en ik stel mezelf al tevreden met een snelheid van 12km/u ofwel 3:31'.
Plots wordt ik voorbijgezoefd door een concurrent. En daarna nog één, en dan een heel goepje. Mijn euro valt : het zijn geen concurrenten maar de kopgroep van de halve marathon, met wie we de laatste 8 kilometer van het parcours delen. Opeens is de rust weg : geen enkele loper had me de voorbije 25km ingehaald, en zelf had ik er een enkele tientallen voorbij gestoken in de tweede helft. Maar nu lopen meerdere wedstrijden dooreen, dat maakt het verwarrend..

De brug over de A2-snelweg doet pijn, het tempo zakt, maar ik herneem het aan de andere kant van de brug.
Iets verder, net over de Belgische grens (aan km 38) houden mijn benen het echter voor bekeken : ik sta stil voor ik het goed besef. Het duurt eventjes voor ik weer op gang geraak. De benen doen echt pijn, maar ik probeer vol te houden. Nog 4 kilometer te gaan. Eén kilometer gaat het goed, maar dan wordt de weg vals-plat. Geen echte helling, maar een hele tijd lichtjes naar boven. Ik stop een tweede maal, we zijn aan kilometer 40. En boven stop ik een derde maal.
Maar echt boven zijn we niet, want na de bocht ligt alweer een stuk vals-plat. Is dit nu gezichtsbedrog, of hebben ze de hoogtemeters voor de finale gehouden ? De benen zijn helemaal leeg, en wat Annie ook probeert, ik kom maar met veel moeite vooruit. Om zelfs een vierde maal te stoppen. Dedju. En net daar staat de fotograaf alles te vereeuwigen, zeker.

Kostbare minuten worden zo verloren, en meerdere marathonlopers lopen me voorbij.
Gelukkig zijn de laatste 300m naar beneden. Ik ben blij om de finish te passeren, maar verschiet toch van mijn eindtijd : 3uur 36 minuten 40 seconden. Heb ik dan 6 minuten verloren in 4 kilometer ?

Ik moet wel zeggen dat mijn gps kortere kilometers mat dan de officiële kilometeraanduidingen. Gaandeweg liep het verschil op tot zo'n 250meter. Misschien was deze marathon dus gewoon te lang?

Ik ben dan wel teleurgesteld (waar ging het fout ? wat moet ik beter doen ?), maar het is toch nog gezellig vertoeven in Visé : de Luikse leerling-kinesisten nemen met z'n tweeën uitgebreid mijn benen onder handen, en achteraf genieten we van het lekkers van de plaatselijke frituur. Het hele dorp profiteert van het mooie weer en de terrasjes zitten overvol. Uiteindelijk laat ik me naar de sporthal brengen door de shuttle, terwijl Annie op haar beurt moeite heeft met de hellingen, met de fiets dan.

Ik zal me moeten bezinnen wat er met de benen (of in het hoofd?) scheelde, om toch ooit eens onder de 3u30 te geraken. (3u20 lijkt me na vandaag oneindig buiten bereik).
Maar anderzijds zal dit avontuur me bijblijven wegens de prettige kanten.

Want die goede kanten zijn er ook :
OK, een marathon loop je tegen jezelf, niet tegen anderen. Maar ter illustratie dat ik niet de enige ben die last had op het einde, spreken de tussenresultaten. Op de zowat 500 deelnemers was ik 230e na 10 kilometer (en ook na de 20 kilometer). Na mijn versnelling op km20 was ik een kilometer verder (halfweg) al 221e, en 200e na 30km. Zelfs met mijn vier armzalige kilometers heb ik in het laatste kwart nog plaatsen gewonnen, om als 189e over de streep te komen.

Diezelfde tussenresultaten bevestigen ook dat ik mijn tempo kan aanhouden :11,7km/u voor zowel het eerste als het tweede kwart, en 12,5km/u vanaf daar tot ergens aan kilometer 36. En de rest vergeten we dan even..

Het beperkt deelnemersveld heeft als nadeel dat je veelal alleen loopt. Maar het voordeel is dan weer dat de officiële fotografen tijd hebben voor elke loper. Dit levert een hele serie foto's op van me, waaronder een paar mooie. Ik publiceer er wel één als ik ze in het juiste formaat krijg.

Maar helemaal alleen was ik nooit. Fietsbegeleiding is op de meeste marathons niet toegelaten, maar hier waren de voordelen duidelijk : ik hoefde niets zelf te dragen en werd op mijn wenken bediend. Wat moet een mens meer ? Nogmaals bedankt, schatje.

Het is de eerste keer dat ik in Wallonië liep. Nochtans is Visé minder ver weg dan pakweg Oostende. Het leuke eraan is dat er (op de kortere afstanden) twee andere lopers met dezelfde familienaam als ik deelnamen, wat in Vlaanderen niet snel gebeurt.

Ook het Nederlands dat op de website te lezen valt, is bij momenten grappig. Bijvoorbeeld ter promotie van de streekproducten staat er : "Valorisatie van de regionale producten waarbij men hoopt onvergetelijke momenten van gezelligheid te beleven."

Onvergetelijke momenten van gezelligheid : daarvoor moet men inderdaad in Visé zijn...
Mijn vrouw en ik hopen hier binnenkort terug te zijn voor een fietstochtje !

zondag 13 mei

De Maasmarathon-Marathon de la Meuse is achter de rug, de 42km zitten in de benen. Ik kijk met plezier terug naar deze vijfde marathon, maar dan niet voor het ietwat teleurstellende resultaat : 3u36:41 (officiële tijd). Wel omdat het genieten was : de ideale omstandigheden (het weer), het ideaal gezelschap (mijn vrouw als fietsbegeleidster), en toch 38 kilometer loopplezier.

Iedereen bedankt voor de morele steun, en sorry voor het uitblijven van een uitvoerig verslag. Dit volgt nog op deze blog, maar zondag ben ik eens thuis in de zetel blijven plakken, en ook de volgende dag vond ik geen tijd, wegens een volle dag genieten van een dagje sauna in een mooie zomerzon.

zaterdag 12 mei

Morgen is het eindelijk zover, mijn 5e marathon.

De sportzak staat klaar, de fiets op de fietsendrager, de voorraad bietensap bijna op, de vele porties pasta (driemaal daags) verteerd, en de loopmuziek op de smartphone gezet. Kortom, het is bijna slapentijd..
Want morgenochtend wordt het vroeg opstaan : om half zes !! Dan nog een flinke portie pasta, een groot glas bietensap, en we kunnen naar de Maas..

De marathon start immers bijzonder vroeg : om 9 uur reeds. Kan voordelig zijn om de grote hitte te ontwijken (denk maar aan de 20km van Brussel vorig jaar), maar dit jaar is dit een overbodige voorzorg : de verwachting is immers mooi weer maar wel fris. 's Ochtends vroeg zou het maar twee graden zijn. Ben dus nog aan het twijfelen over mijn outfit (blote beentjes of niet?).
Maar geen reden tot klagen, hoor. Er is daarenboven weinig wind en regenen zal het ook niet..

Eerste doel is om er plezier aan te beleven. Enfin, het grootste deel van de afstand toch ;-) Tweede doel is om sneller te zijn dan vorig jaar (3u36), en liefst ook sneller dan mijn PB dat ondertussen al van 2009 dateert (3u31'30").
En mocht ik nu eindelijk eens onder de 3u30 geraken..
Elke marathon kan mijn laatste zijn, hopelijk is het deze nog niet.

Visé, here we come ...

donderdag 10 mei

Stilte voor de storm... Zowel in mijn loop-activiteiten, als op deze blog over deze activiteiten. Beetje logisch dus wel, nee ?
Zo'n rustperiode ligt me toch niet. Ik heb stilletjesaan het gevoel uit vorm te zijn, het is dan ook al een maand geleden dat ik een lange duurloop gedaan heb, en, op uitzondering van de Ten Miles, mijn benen echt aan het werk gezet heb.
Vanavond kan ik het niet laten, en loop ik toch een goed half uur, in kalm tempo. Maar ik bespaar jullie hiervan een uitvoerig verslag, want dan zou ik wel eens klagend kunnen overkomen. Want het gaat niet goed : de benen voelen zwaar, mijn hartslag is nu al te hoog, de knie zeurt weer, ...

Dan maar wat beter nieuws : door mijn eigen resultaten heb ik de prestaties van de collega's op de Ten Miles vergeten te melden, twee weken geleden. Want die mochten gezien worden : vooreerst haalde iedereen zonder moeite de finish. De snelste collega, een echte topper, bleef onder de 58' op de 16km. Waaw !
En twee Jogclub'ers, waaronder de trainer Eddy, bereikten de finish van de 16km ook in een goede tijd, kort na mij. (Toch leuk om eens voor de trainer te eindigen, al blijft hij een betere afstandsloper dan ik.)


Zo, nog twee dagen en drie nachten, en dan mag ik echt eens tonen wat ik waard ben. Ik tel de dagen af zoals ik straks de kilometers zal aftellen :-)

zaterdag 5 mei

Vandaag is het de maandelijkse loop in Lichtaart, gevolgd door de traditionele traktaties van de jarige clubleden. Daar kan ik dus niet ontbreken, en ik loop een rustig uurtje mee. De helft van de lopers volgt een alternatieve training (26km) als voorbereiding op Brussel, maar ik hou het kalmpjes, zoals de trainer het ook voorschrijft. Behalve lichamelijke rust, zegt hij, heb ik vooral nood aan mentale rust.

Lichamelijk kan ik niet meer rusten dan afgelopen week, denk ik. Enkel woensdag liep ik een klein uurtje mee, ook daar in een heel rustig tempo. Ik mis wel de stevigere trainingen, maar volgende week krijg natuurlijk ik de zwaarste voor de kiezen...

Verder probeer ik vanaf nu niet te laat meer naar bed te gaan, en ban ik alle alcohol. In plaats hiervan heb ik al een week een glaasje bietensap op het menu. Wie zei destijds dat nitraten slecht waren ?

Over dieet gesproken : het getrakteerd ijsje na de Floréal-loop wordt toch smakelijk verorberd, zelfs in het druilerig weer. :-)

Dat lopen gezond is, wordt eens te meer beschreven in De Standaard : "Lopers leven langer". Daarin wordt terecht verwezen naar 'onze' Mieke Boeckx die de 'Start to Run' methode in Vlaanderen introduceerde. Mieke is naast trainer Eddy de drijvende kracht van de Jogclub Herentals en begeleidt nog elke week beginnende lopers.

dinsdag 1 mei

Zondag heb ik toch niet gelopen in Mol : de benen leken me te verzuurd (van ocharme dat uurtje lopen op zaterdag?). Dus dacht ik te gaan zwemmen in de plaats, maar aan de ingang van het zwembad bleek dat het (wedstrijd)bad gereserveerd was voor de JeugdOlympiade. Wat heb ik vorige week weinig gelopen ! Ik neem de term 'rustweek' nogal letterlijk.
Daarom heb ik vandaag de morele verplichting om mijn loopschoenen nog eens boven te halen.
Gelukkig hebben de collega's van de Jogclub alweer een mooi parcours gevonden : de 'Meiklokjeswandeling' in Poeyel (aka Poederlee). Wij rijden dus met vijf man naar ginds, en daar blijkt dat het pad recht naar Herentals loopt, en aldaar langs het BLOSO-domein. Terwijl het net de bedoeling is om afwisseling te zoeken..
Maar zelfs in Herentals nemen we paadjes die ons nog onbekend zijn. Hier komen we vroeg of laat nog terug ! In plaats van regenbuien krijgen we een mooi lentezonnetje waarin de natuur nog mooier lijkt. Na reeds veertien kilometer (in plaats van verwachtte 15) zijn we terug in Poederlee. Het hadden er wat meer mogen zijn, maar langere afstanden passen niet meer in onze trainingsschema's..
De knie gedraagt zich wel, op een enkele pijnlijke steek na, ergens onderweg.

Nog 12 dagen ...

zaterdag 28 april

De regen die de hele voormiddag voorspeld was, blijkt al over te zijn nog voor ik de kans kreeg om wakker te worden. En dus gaat het oefenloopje met fietsbegeleiding door. Het wordt een eenvoudig tochtje (6km heen, 6km terug) langs het fietspad. Annie kan dus volop oefenen in het me begeleiden met de fiets :-)
Leuk, om spontaan bemoedigende woorden, stukjes banaan en flesjes water toegestopt te krijgen. Voor het tempo moet ik zelf zorgen, maar het lukt me om de 5:00 aan te houden, met de hartslag (net) onder 155bpm.
En dus komen we precies 1u later terug thuis aan.  Bedankt, schatje !
Op een of andere vreemde manier blijken de bovenbenen wel stevig verzuurd te zijn, de linkerbeen voelt zelfs als een blauwe plek aan. Ik heb totaal geen verklaring. Zitten de Ten Miles nog in de benen ? Vreemd.
Ik hoop dat dit gevoel tegen morgenochtend weg is. Want anders gaat het tochtje in Mol niet door dat het programma stond.

woensdag 25 april

Het eerste hoogtepunt van het loopjaar is achter de rug, en deze week is het rust-week. Ook op deze blog is het dus rustig. Maar rusten betekent niet stilzitten, hé.
Vandaag woensdag is het tijd voor de wekelijkse groepsloop op de BLOSO-piste. Alhoewel het melkzuur nog niet volledig uit de benen verdwenen is, worden de snelheidsintervallen makkelijk afgewerkt. Het aantal kilometers is ook beperkt : heen- en terugweg worden met de fiets afgelegd. En de knieproblemen lijken definitief verleden tijd.

Op een paar weken van de marathon moet ik opletten welke afstanden ik nog doe.
Niet dat ik me aan een strak schema gehouden heb, want dat lukt me toch niet : ofwel heb ik die ene dag niet de tijd om de voorgeschreven afstand te lopen, ofwel is het niet te combineren met de activiteiten van de loopgroep. Ofwel vind ik nog een andere reden..
Ik probeer me dus een eigen, flexibel weekschema op te stellen, met een wekelijkse mix van lange duurlopen, snelheidstrainingen, en verder aangevuld met halflange afstanden om voldoende kilometers te halen.
Op een paar weken van het einde blijven er vooral kortere afstanden af te werken, sommige tegen wedstrijdtempo. Volgend weekend gaan we ook de fietsbegeleiding uitproberen : mijn vrouwtje Annie zal een uurtje meefietsen. Als dit meevalt, dan zal ze me ook langs de Maas begeleiden.

Tenzij het (teveel) zou regenen, zegt ze. Wie moet er dan mijn paraplu vasthouden ?  ;-)

zondag 22 april

Laat me met het belangrijkste nieuws beginnen: ik heb pijnloos en volop genietend de Ten Miles gelopen, om in een mooie tijd te finishen : 1:09:11

De omstandigheden zijn zondag dan ook ideaal. Enerzijds is het leuk loopweer : de lucht zit vol zuurstof dankzij de regenbuien, de temperatuur is net hoog genoeg voor de enkele t-shirt. Anderzijds stijgt de motivatie en de adrenaline tijdens zo'n evenement ten top, door de grote massa en door de eigen groep. Niets kan me nog tegenhouden! 

Toch is het nog een eind wachten, tot de start om half vier. 's Morgens stellen we eerst de tent helemaal op, en dan druppelen de collega-deelnemers binnen. Eerst deze voor de Short Run. Tegen dat die terug zijn, is iedereen er en kunnen de groepsfoto's worden genomen. Terwijl de partytent zijn plicht doet als schuilplaats tijdens de buien, stijgt bij iedereen de spanning. Maar toch vooral bij mij ;-)

Eindelijk is het 3uur en kunnen we richting startvakken. Het is onmogelijk om in die mensenmassa het gewenste startvak te kiezen, en ik probeer zoveel mogelijk vooraan te geraken. Ik schat een paar duizend deelnemers voor me, minstens 500 ervan zullen totaal verkeerd blijken te staan. Dit zou de organisator toch anders moeten aanpakken, met afzonderlijke en gecontroleerde toegangen tot de verschillende startvakken.

Positief is wel dat voorbij de zandloper vlot kan worden gelopen. Een kilometer zigzaggend, daarna zijn de deelnemers gelijkmatiger. Die eerste kilometer leg ik gewoontegetrouw te snel af : 14 per uur. Daarna temporiseer ik een beetje, maar heb geen probleem met het tempo.


En wonder boven wonder, ik voel geen pijn in de knie: niet tijdens mijn opwarming en niet tijdens de wedstrijd. Heb ik me dan zorgen gemaakt voor niets? 

De Kennedytunnel door, onder het Justitiepaleis, oeps we hebben al 6km achter de rug. En op de kaaien is reeds halfweg het parcours : 8km. Heerlijk, deze 'korte' afstanden. 

Tijd rond de 35:15.  Hmm, ik kan precies nog harder. De mensenmassa op de kaai is zodanig dat er amper plaats is voor de lopers. Op de straten daarna is het raadzaam de kasseien te vermijden en de smalle strook te kiezen, ook al is het daar moeilijk inhalen. Daarna volgen de Meir, de Italiëlei, en mijn gedachten zijn al bij de 'Konijnepijp'. En als ik die dan inloop, heb ik het gevoel te vliegen : ik haal nog tientallen lopers in in het dalend stuk.

Het stuk omhoog heb ik ook goed onder controle, al is het tempo niet sneller dan de anderen. De laatste halve kilometer gaat de snelheid terug omhoog.

Ik eindig dus in 1:09:11, praktisch 14 per uur, een betere tijd dan verhoopt. Maar vooral met een negatieve split (2e helft sneller dan eerste) en een supergoed gevoel. En zoals gezegd zonder kniepijn, ook 's anderendaags niet.

 

Deze editie van de Ten Miles is er één waar ik nog een tijd tevreden op terug zal blikken.

Maar vanaf nu kijk ik vooruit, want Visé wacht op mij..

En de knie mag ik niet uit het oog verliezen, de volgende drie weken.

foto'ke op de GvA site 

  

zaterdag 21 april

Morgen is het dus wedstrijd : de Ten Miles in Antwerpen.
Een 'strijd' voor zowat 30.000 sportievelingen die al dan niet goed getraind hebben. Waaronder één op duizend in rood/grijs t-shirt met OTN Systems opschrift. Waaronder, dat hoop ik nog steeds, ook mezelf.
Vandaag stellen mijn vrouw en ik de partytent op in het bedrijvenpark. De tentenrij is alweer een stuk langer dan vorig jaar : er zijn nu al 80 bedrijven, verenigingen en scholen die er een plaatsje huren. Lopen is duidelijk een statement geworden voor de bedrijven : gezonde werknemers = gezond bedrijf. Gezien de huurprijs legt dit organisator Golazo geen windeieren. :->
De stek van OTN Systems is helemaal achteraan. Bewust aangevraagd, omdat het daar rustiger is, en omdat we plaats hebben om wat in te lopen. Maar dit jaar is het wel echt ver, bijna aan de A. Vermeylenlaan...
In tegenstelling tot vorige jaren is het winderig en regenachtig. De partytent waait bijna weg bij het aanbrengen van de zijkanten. Wijselijk besluiten we om de 'kale' tent goed vast te kluisteren aan de grond en de rest uit te stellen tot morgen, anders overleeft het de nacht misschien niet. Morgen zullen we wat vroeger komen om alles af te werken.
In de Expo-tent proberen de bekende namen in running-wereld hun producten te verkopen, zonder veel succes lijkt me. De enveloppe met borstnummers blijkt dan slechts de helft van onze nummers te bevatten, gelukkig wordt dit snel rechtgezet.

Eerder op de dag heb ik vier kilometer heel rustig gelopen (met het vrouwtje), en de lichte pijn in de linkerknie blijft voelbaar. Maar verergeren doet het ook niet, en na het lopen voel ik niets meer.
Een peesontsteking, of het probleem dat me drie jaar geleden ook al plaagde ? Toen heeft de kinesist het euvel uit de knie moeten masseren,waarna ik tijdelijk een brace droeg om mijn knie te ondersteunen..

Mijn besluit is : ik loop morgen, met een knie-brace aan, en aan een rustiger tempo dan eerst gedacht. Geen 1u10 als doel, maar 1u12 of zelfs 1u15. En als de pijn onderweg heviger wordt, dan wordt het joggen.

Aan alle lopers : veel succes morgen !
Aan alle supporters : bij voorbaat dank, en laat je niet afschrikken door een bui ;-)

woensdag 18 april

In paniek ben ik nog niet, maar wel verontrust.
De kniepijn is terug. Reeds tijdens de eerste kilometers van de nochtans rustige loop op de Finse piste, voel ik een hele lichte pijn bij elke stap. Het is dus geen steek meer dat af en toe optreedt, zoals zondag het geval was.
Het lopen heb ik dan maar stopgezet, en thuis de knie nogmaals in ijs ingepakt.
Ik vrees dat er een dilemma aankomt : zet ik in op de Ten Miles, of spaar ik me voor de marathon ?
Ik wacht nog een paar dagen af..

dinsdag 17 april

Lopen is positief voor je lichaam. Eens je zelf overtuigd bent, probeer je ook de anderen ervan te overtuigen. Tenminste, zo ben ik. Daarom ben ik al voor het derde jaar op rij de trekker van een loop-initiatief dat op mijn firma loopt, onder de noemer 'Run 1k'°. De bedoeling is om de collega's actief aan het lopen te krijgen, wat resulteert in sportievelingen die tijdens de lunchpauzes langs het Albertkanaal lopen. De apotheose van de campagne is steeds de 'Antwerp 10 Miles'.
Dit jaar trekken goed dertig deelnemers (collega's en vrienden van de firma, inclusief de CEO) nu zondag naar Antwerpen om de bedrijfskleuren te verdedigen. Geen marathonlopers deze keer (ik heb zelf de Maasmarathon als doel), wel voor de andere afstanden. We hebben een eigen standje op de bedrijvenruimte, tussen de grote bedrijven en hogescholen in. En ook sportief we staan ons mannetje, vorig jaar eindigden we 38e in de bedrijvenrangschikking (op 97). Afwachten of we dit jaar nog beter doen..
Onze beste loper legt de 10 mijl vlotjes onder het uur af, zelf zal ik heel blij zijn met 1u10. Sommigen gaan voor 1u15. En voor nog anderen is de tijd van geen tel, wel de ambiance en de groepssfeer. En dat is prima, als er maar bewogen wordt..
Bedankt voor de steun, OTN Systems !


PS Na drie dagen rust lijkt mijn kniepijn bezworen. Morgen bekijk ik of het lopen me nog lukt ;-)

° Het was oorspronkelijk de bedoeling om 1k kilometer, dus 1000km, bijeen te lopen tijdens de verschillende loopevenementen, vandaar de term 'Run 1k'.

zondag 15 april

Vooreerst succes, Guy, Christ, Mike en alle andere deelnemers aan de verschillende marathons vandaag.

Zelf heb ik slechter nieuws : sinds gisteravond knaagt er af en toe iets in mijn linkerknie. Ik ben al een hele tijd gespaard gebleven van blessures, laat dit nu nog een aantal weken wegblijven ook.
De knie, dan denkt men snel aan een te harde ondergrond, versleten schoenen, of gewoon overtraind. Dat eerste lijkt me onwaarschijnlijk omdat ik meestal op onverharde paden loop. Aan de schoenen zou het ook niet mogen liggen : ik ben al jaren tevreden met het Kayano-model van Asics, sinds enige maanden heb ik hun editie 17. En overtraind, met slechts 110km in de laatste twee weken ?
De komende dagen zal ik alleszins extra rusten, om tegen zondag in orde te zijn. Ik hoop dat dit voldoende zal zijn.

De meeste trainingsschema's raden aan om niet enkel te lopen, maar om op rustdagen ook aan 'crosstraining' te doen : variatie door een andere sportdiscipline. Fietsen, mountainbiken, zwemmen en fitness zijn hierin aan te raden.
Een racefiets heb ik niet, maar ik zit dagelijks wel een driekwartier op mijn stadsfiets voor de meeste van mijn verplaatsingen. Gezien mijn trapfrequentie (gemiddeld pakweg 4500toer/uur) fiets ik redelijk sportief, alhoewel ik schat dat een wielertoerist eerder 5500/uur draait. Een doorsnee fietser peddelt een stuk langzamer en belast hierdoor te veel de knie. Rondfietsen is uiterst geschikt voor de dagelijkse hoeveelheid beweging, maar sportiever zal ik er niet van worden...

Een mountainbike heb ik wel, een prima combinatie met de bossen hier. Een uur crossen betekent me helemaal uitleven, een stuk intenser dan een uur lopen. Jammer dat ik er te weinig tijd voor vind (en dat ik nogal kieskeurig ben in welk weer ik vertrek, niet voor mezelf maar voor het materiaal). Door de manier van fietsen past het ook niet op de rustdagen, dus geen MTB dit weekend.

Zwemmen kan ik niet goed genoeg om het graag te doen, maar ik ben jaloers op zij die wel de juiste techniek hebben, en urenlang door het water kunnen crawlen. Zeer gezond ! Mijn vrouw heeft deze ochtend het uitstekend voorstel om samen wat baantjes te trekken in het stedelijk zwembad. Oeioei, dat is lang geleden. Ik ploeter eerder door het water, en door een slechte ademtechniek moet ik na elke 50m even uitblazen. En na een dik halfuur voel ik de schouders al. Kon ik hier maar een wekelijkse gewoonte van maken... Mocht ik het ooit in mijn hoofd halen om aan een (kwart)triatlon deel te nemen, dan heb ik hier nog heel wat werk.

zaterdag 14 maart

Het is nog één maand tot de Maasmarathon, en dus wordt het programma gewijzigd.
In de eerste plaats is het afgelopen met de lange duurlopen (30+km). De laatste weken voor de marathon is het beter om de benen een beeetje te ontzien, en daarbij is het volgende week de Ten Miles van Antwerpen is (daarover later meer). Ook daar wil ik met frisse benen aan de start komen. Ik ben de voorbije weken vijfmaal over de 30km geraakt, dus qua afstand zou het in orde moeten zijn.

Ik heb ook het voornemen om een maand lang wat gezonder te leven. Mijn slaappatroon is niet optimaal voor een sporter (vroeger het bed in!), en vooral : aan mijn voeding kan wel gesleuteld worden.
Traditioneel eet ik graag en veel pasta, aan die kant zit het wel goed. Ik zou het wel elke dag eten, en de laatste dagen zelfs meermaals daags. Ook heb ik geen moeite om van vele verlokkingen af te blijven : frisdrank, chips en dergelijke, en slechts heel beperkt alcohol. Maar snoepen, en dan vooral chocolade, daar bezwijk ik toch veel te veel aan.. Van die donkere, bittere, van het merk met de olifant.. Hmm lekker ! Maar teveel is teveel, vooral met de Paasperiode dat bij ons thuis reeds aansleept van eind februari ;-). Gedaan ermee ! (Nu ben ik toch benieuwd hoe lang ik deze stelling kan aanhouden.)

Toch wordt er nog gelopen, natuurlijk. Deze morgen kies is om de halve marathon-afstand te lopen, op marathon-tempo. Ik vertrek wel samen met de lopers van de Jogclub, maar dan de andere kant uit.  Een mooi en voor 80% onverhard parcours brengt me via Bobbejaanland tot halfweg naar Kasterlee, en via Lichtaart terug, samen 22km (parcours).
De bedoeling is om na te gaan aan welk tempo de benen niet verzuren, en welke hartslag daarbij hoort. Dit zou 155bpm en iets trager dan 5:00 moeten zijn. Het tempo dat ik het makkelijkst kan aanhouden is iets sneller, en de hartslag loopt naar 160bpm toe. Gevolg : de benen laten zich wel een beetje voelen. Geen probleem voor deze afstand, but again, op een volle afstand kan ik me dit niet permitteren! Ik ben ook teveel bezig met cijfers en tempo (ik probeer bvb de voice-feedback van mijn beide Apps) om zorgeloos te genieten. Pas de laatste kilometers blijft mijn hartslag onder de 155bpm (aan hetzelfde tempo).

Na 1u48 ben ik thuis : hartslag gemiddeld 156bpm en tempo 4:55.
Het is al een tijd geleden dat ik zo weinig heb gelopen op zaterdag, tien extra kilometer had geen probleem mogen zijn (maar twintig ??) .
Ik krijg zowaar al heimwee naar de langere duurlopen ..

woensdag 11 april

Het BLOSO-centrum van Herentals omvat naast de atletiekpiste (en de multifunctionele zalen binnen het gebouw) ook een Finse Piste : een goede 700m lang pad dat op de heuvel kronkelt en met een zeer zachte ondergrond van houtsnippers. Ideaal voor de gewrichten, maar het vergt wel meer inspanning om af te duwen.
De groepstraining wordt er vanavond gelopen. Voor mijn groep betekent dit driemaal twee keer dit parcours op vrij stevig tempo. Vooral de bergop is lastig, en met de regen is de bodemlaag glad. Maar al bij al verteer ik het goed, net als mijn twee medelopers Eddy en Ward.
Na de training loop ik nog 6km uit doorheen Herentals, wat mijn totaal vandaag op 16km brengt.
Net zoals de regenvlaag stilviel toen ik buiten stapte, begint het terug te regenen net na mijn thuiskomst. De weergoden zijn mijn looptraining blijkbaar goed gezind.

maandag 9 april

Ik ben als loper makkelijk te herkennen aan de smartphone die wat plomp aan mijn arm hangt. Dit is omdat ik wel altijd een techneut zal blijven, en ook omdat ik (nog) niet geïnvesteerd heb in een echte Garmin met GPS. Dus is het een 'app' op mijn Android dat het parcours en de snelheid bijhoudt, en bij thuiskomst automatisch uploadt.
Of beter : ik draai altijd twee apps in parallel (Runtastic en Endomondo). Omdat ik weet dat geen enkel applicatie onfeilbaar is (dat weet ik beroepshalve als geen ander). En ook het manneke kan in de fout gaan : een knopje is snel verkeerd ingedrukt, of wordt wel eens vergeten. Zowel Android-apps als mezelf zijn nogal vatbaar voor dergelijke fouten ;)

Maar doorgaans heb ik via beide apps (+ de hartslagmeter om de pols, en soms het parcours extra opgenomen via het excellente Locus) een goed beeld van de afstand en tijd van mijn trainingen.
Vandaag is het echter misgelopen, want beide apps geven na afloop verkeerde cijfers weer.

In de namiddag vergezel ik mijn vrouw op haar tweede looptraining : drie correct opgemeten kilometers.
's Avonds regent het, en dat weerhoudt blijkbaar de hele loopgroep om op te dagen. Behalve twee vrouwen, die hiermee bewijzen wie het sterke geslacht is. We lopen met z'n drieën een uur door het doorweekte bos op een heel rustig tempo. De lichte regen deert ons niet.
Samen met de kilometers voor en na deze bosloop geeft de elektronica een te korte afstand weer : 14,7km . Blijkbaar liet de gps het efkens afweten, te merken aan een rechte lijn tussen km2 en km3. Naar schatting moeten er 1300m extra bij, dus kom ik op een 16km, of op 19km met de 3km eerder. Jammer, ik had vandaag graag 20km gehaald. De (werk)week is echter nog jong..

zaterdag 7 april

Vandaag staat terug een langere loop op het programma, vermoeide benen of niet. Het plan is om tussen 30 en 35km af te leggen, terug in een rustig tempo.
Ook vandaag besef ik dat de benen niet optimaal zijn : ik voel de inspanning van gisteren nog. Het belooft dus zwaar te worden.
Ik kies niet voor de groepsloop 's ochtends, maar ga in de namiddag alleen op pad. Na 7km ben ik terug thuis, het was veel te fris voor enkel een t-shirtje. Met lange mouwen begin ik aan een grote ronde, terug in de bossen naar Lichtaart.
De benen zijn moe, de hartslag 5 tellen te hoog, en het is nog een heel eind. Vandaag komt de twijfel dan ook opzetten : hoe zal ik de marathon aan gewenst tempo kunnen lopen indien ik bij een halve marathon al verzuur (zoals gisteren) ? En indien ik vandaag last heb aan een lager tempo ?
De "flow" heb ik vandaag duidelijk niet, maar zeuren en klagen doe ik ook niet : lange duurlopen zijn nu eenmaal lastig en saai, vooral als je alleen loopt. Ik behou plusminus mijn tempo, en improviseer het parcours ter plekke door telkens links of rechts af te slaan. Ook dit is mentaal lastig : je hebt het zwaar, en toch sla je keer op keer de kant uit weg van de finish.
Na 3u07 en 33km ben ik thuis. De benen zijn verzuurd, maar ik ben niet doodop. De laatste 5km ging het zelfs redelijk goed met me. Hartslag is gemiddeld 144/min.
Dit weekend staat er alvast niet veel beweging meer op het programma.

vrijdag 6 april

Vooreerst moet ik bekennen dat berichten die op 1 april gepost worden weinig betrouwbaar zijn.. Nee, geen Olympische Vlam voor mij. Jammer, het had anders wel mooi geweest. Maar toch bedankt aan de goedgelovigen onder jullie :)

De citytrip naar Londen was niet verzonnen. Op gebied van looptraining was het een mager beestje : ik heb mijn loopschoenen niet kunnen uithalen, wegens teveel andere interessante dingen te doen.

Vier dagen zonder lopen, dat betekent dat er wat kilometers ingehaald moeten worden. Vandaag loop ik een middellange afstand : 20km. De eerste kilometers vergezelt mijn vrouw me, het zijn haar eerste kilometers na haar knie-blessure. De snelheid is natuurlijk aangepast. Na nog een paar kilometer versnel ik tot marathontempo (5:00). Ik moet dit tempo nog volledig in de benen krijgen, meestal loop ik sneller (op woensdag) of trager (duurlopen). En wat geven de benen na langere afstand op dat tempo ?
Eerlijk gezegd, ik voel ze te snel naar mijn goesting. Reeds 10km verder (dus op km 15) worden ze zwaar en log. Mijn hartslag blijft wel in orde (<150), en tempo houden is geen probleem. Ik neig tot versnellen in de laatste 20 minuten. Opdracht is wel geslaagd : 21km, waarvan 16 rond 5:00.
Maar om dit dan nog eens 20 kilometer vol te houden ? Nee, gelukkig is de marathon vandaag niet..

Ook achteraf voelen de benen moe aan. Heeft het met het vele wandelen in Londen te maken ?

zondag 1 april

Welwel, wat een nieuws gisteren. Net had ik hier mijn verhaal gedaan over de 39 kilometer, of ik werd opgebeld door een zakenpartner uit Engeland. Een loper ook, en hij dringt al een tijdje aan om eens samen te lopen. Nu goed, als ik eens bij gelegenheid in de buurt ben, maar om enkel daarvoor de trip te doen...

Maar gisteren had hij nieuws : via zijn atletiekclub was hij verkozen als één van de lopers die op 18 juni de Olympische Vlam mag dragen doorheen zijn stad, Scarborough, ergens in Noord-Engeland. En .. hij mocht iemand meevragen, en dacht aan een buitenlander .. jawel aan mij !! Waaw !

Niet alle details zijn al geregeld, maar het lijkt erop dat ik binnen een paar maanden gewoon het belangrijkste Olympisch symbool mag dragen. Ik word 'Torchbearer'.  Eén van de 8000 weliswaar, op de tocht van de Vlam doorheen Groot-Brittannië. Maar het is een hele eer en wordt vast een onvergetelijke belevenis. Blijkbaar wordt elke meter zelfs gefilmd. Ik ben nu al nerveus :-)

Oh ja, morgen vertrek ik op citytrip naar Londen met het gezinnetje. Ik neem nu zeker en vast mijn loopschoenen mee, wie weet moet ik nog oefenen in het links lopen :-)
Maar dat betekent dat er een paar dagen minder gelopen zal worden (gewandeld des te meer), en dat ik volgend weekend heel wat kilometer in te halen zal hebben.
Misschien doe ik vandaag nog een kleine recuperatie-loop, want mijn weektotaal is nog net geen 70km..

update : met trage recuperatieloop van 6km op zondagavond wordt ook deze week op 75km afgesloten.

zaterdag 31 maart

Elke marathon begint pas na kilometer 30. Dit is zowat het belangrijkste dat een afstandsloper moet weten. De eerste 30 kilometer heb je onder controle. Pas daarna komt het mystieke van de marathon : de ontmoeting met jezelf, of als je pech hebt met iemand met een hamer. De benen zijn zwaar tot loodzwaar, elke stap doet pijn. Maar je mag niet stoppen, je moet verder. Op karakter, omdat de soepelheid er niet meer is, en toch hetzelfde tempo houden. Aftellen, elke kilometer, daarna bijna elke meter. Terwijl het de dertig eerste kilometer genieten was, zonder te denken aan start of aankomst.
Om me op hierop voor te bereiden moet ik de grens van 30 kilometer overschrijden. Niet eenmaal, maar opnieuw en opnieuw. Vorige weken ben ik zo tot aan 35kilometer geraakt, maar vandaag is het de beurt aan de langste tocht : 37 kilometer. Of meer, met mij weet je nooit. Laat dat marathon-gevoel maar komen ! Het weer is prima, het is bewolkt en dus iets frisser dan vorige week.
Het wordt een aaneenschakeling van meerdere tochtjes in de vertrouwde bossen tussen Herentals en Lichtaart : eerst 50 minuten solo, dan voeg ik me om 9uur bij een groepje Jogclub-lopers, en een half uur later wordt dit de grote groep voor hun uurloop. Ik zit al aan 24 kilometer, alles loopt vlotjes. Terug het bos in voor een tweede solo-loop. Ik kruis nog twee lotgenoten en loop eventjes met hen mee, maar voor het laatste uur ben ik echt alleen. Ik maak nog een mooie ronde, en voel stilletjesaan waarvoor ik gekomen ben : de benen worden zwaar. Maar het tempo hou ik aan, en ik verhoog het doel van 37km naar zowaar 39kilometer.
Voor de derde keer deze ochtend storm ik de treden van de Kruisberg omhoog, en deze keer is het een calvarietocht dat flink pijn doet. Wat wil je, zo bijna op het eind van kleine marathon..
Ik haal de 39 kilometer na 3u37, dezelfde tijd als de 35 kilometer vorige week. De marathon zelf is nog een stukje langer, en liefst een stukje sneller. Maar voor vandaag is de opdracht volbracht. De rest van de dag blijf ik in mijn zetel liggen :-)

Afgelegde route op afstandmeten.nl.

woensdag 28 maart

Zijn mijn benen hersteld van het slecht gevoel op maandag ? Op woensdagavond haal ik alles uit de kast, en ik zal het dus wel merken.
De tempo-intervallen zijn vanavond 1000-1100-1200m, met daarna de 'gevreesde' 2000m. Die laatste is de afstand die iedereen 'tegen zijn/haar eigen tempo' loopt. Lees : zo hard mogelijk :-) 
Voor mij wordt het een solo-loop waarin ik behoorlijk diep ga. Resultaat : 7:34 of net geen 16km/uur, zonder haas en met reeds 9km in de benen. En zonder zware benen, dus mag ik tevreden zijn.
Terug thuis heb ik toch nog een extra tour te lopen om aan de verplichte 15kilometer te geraken, maar ik vind het zo erg niet : de avonden zijn opeens een stuk langer, en het weer is zacht. Zo mag het blijven !

maandag 26 maart

Het kan niet altijd goed nieuws zijn dat op deze blog verschijnt...

Vandaag heb ik een paar basisregels van een juiste marathontraining overtreden, en ik voel nadien de gevolgen.
Na een lange duurloop (35km, zaterdag) is immers een recuperatieloop gewenst. Ten tweede moet je op hulpmiddelen zoals een hartslagmeter vertrouwen, indien je eventuele signalen van je lichaam niet herkent. En daarenboven moet je voeding toch een beetje aangepast zijn aan de trainingen. Vandaag heb ik driemaal gezondigd. ;-)

Na een familiefeest aan de kust ben ik ruim een half uur te laat thuis voor de wekelijkse groepsloop doorheen Herentals. Dus vertrek ik op mijn eentje om hetzelfde parcours af te leggen. Tot daar geen probleem, behalve dan de overdosis calorieën in mijn maag (zelfs zonder avondmaal) (mijn fout).
Maar in plaats van het rustig te houden, loop ik gaandeweg te snel doorheen de straten van Herentals. Ik loop het middenstuk voluit, naar mijn inschatting onder de 4:00 (of dus boven de 15km/u). Achteraf blijkt het wel 'slechts' 4:20 te zijn (mijn theorie is dat dit een gevolg is van de duisternis : sneller denken te lopen dan in werkelijkheid), maar hoe dan ook : veel te snel voor deze avond.

Nu goed, had ik mijn hartslag in het oog gehouden, dan had ik geweten dat de benen aan het verzuren waren. Ik werd het na een uur gewaar : de benen voelden opeens vermoeid. Nog een kwartier om de lus van 15km af te leggen, en ik voel dat ik hiervoor dieper ben geweest dan goed voor me is.

De cijfers achteraf liegen niet: het gemiddelde tempo was toch een stukje lager dan gedacht (4:45) en vooral met een gemiddelde hartslag van niet minder dan 163/min. Slechte punten..

Achteraf, ook 's anderendaags, blijf ik opgescheept met de vermoeide benen en een slecht gevoel ...

zaterdag 24 maart

Net als vorige week wordt vandaag de looproutine doorbroken door de vertrouwde Herentalse bossen links te laten. Ik ga het deze keer zelfs verder zoeken, namelijk bij onze Noorderburen. Die organiseren trainingslopen ter voorbereiding van de Marathon van Rotterdam, onder meer in het plaatsje Vught net onder Den Bosch. Vandaag is het de vierde en laatste, met een afstand van 35km.
Omdat loopvriend Guy zich voor de trainingslopen heeft ingeschreven (hij loopt in Rotterdam), kon ik meerijden. De afstand past mooi in mijn week-programma, want dat brengt mijn weektotaal terug op 75km (ditmaal op 3 dagen).
Na een rustige tocht van een uur komen we in Vught aan. Het weer schittert al, de sfeer is opperbest. Een honderdtal lopers vertrekt exact om half 10 in een zestal tempo-groepen. De organisatie is voorbeeldig : elke groep krijgt twee tempo-lopers en een fietser mee, en onderweg zijn alle kruispunten beveiligd met twee seingevers. Elke kilometer wordt aangeduid, en om de 5km is er bevoorrading.
Op de vraag van de Nederlanders waarom twee Belgen zover rijden voor een trainingsloop is het antwoord dan ook niet moeilijk : dit kennen we bij ons niet.
We kiezen de 6:15 groep (zes minuten kwart de kilometer) omdat dit het ideale tempo is voor Guy. Voor mij mag het ook iets sneller, maar voor een duurloop is de afstand belangrijker dan de snelheid. Enig probleem heb ik dan ook niet, en tijdens de eerste helft is mijn hartslag gemiddeld 130 (!).
Daarna gaat ie toch wel iets de hoogte in, onbewust heb ik dus wat meer moeite. Ook al omdat ik, na een 'grotere' sanitaire boodschap aan km 30, ineens drie minuten achterstand heb op de groep, en die in minder dan twee kilometer goedmaak (13,5km/h). En daarbij krijg ik zowaar privé-begeleiding van de fietser. Dit lijkt alleen mogelijk in Nederland...
Op het einde vallen toch een aantal lopers weg, om opgepikt te worden door de volgende groep. Terwijl de groep aan de start 50/50 gemengd was, blijkt dat na km33 enkel de vrouwen het tempo kunnen aanhouden .. plus twee Belgen. :)  Motivatie te over..  En Guy houdt het vol tot aan de finish : goed gelopen, jong! Tijd : 3h36; exact 35km; gemiddelde hartslag 140.
Een perfecte dag dus : mooi weer maar net niet te warm, goed gezelschap, een mooi parcours, en fantastisch goed georganiseerd. En achteraf heb ik amper last van de benen. Om mijn knieën te sparen mocht het wel iets minder asfalt zijn, en wat meer onverhard.

Nieuw : op verzoek heb ik hier de route geplaatst : www.afstandmeten.nl.

Nog exact 50 dagen tot de Maasmarathon ...

woensdag 21 maart

Tijdens de week is er maar één echt onveranderlijke loop-afspraak : woensdag is immers interval-dag. Intervallen zijn nodig om op snelheid te trainen. Misschien is dit niet strikt nodig voor een marathon-training, maar ik heb ook kortere doelen : Ten Miles in Antwerpen, en 20km van Brussel, en daar is snelheid wel nodig. En daarbij, afwisseling van training kan nooit kwaad.
Interval vind ik de meest vermoeiende training, ik geef mezelf dan ook volop. Maar met 25km in de benen (zie gisteren), is de opdracht zwaarder dan gewoonlijk. Dus blijf ik wijselijk achter de twee snelle mannen, en ik ben blij dat ik ze kan volgen. De afstanden lopen deze keer op tot 1200m, en deze week doe ik er geen bij.
Na de reguliere training blijkt dat ik 10km afgelegd heb. Een tegenvaller, want mijn plan is om toch 15km te lopen. En dus worden de resterende kilometers mits wat omwegen huiswaarts afgelegd. Thuis heb ik nog 1km tekort, en moeten mijn vermoeide benen nog een blokje omlopen... Karakter, hé !
Joepie, nu heb ik twee dagen rust !

dinsdag 20 maart

Hoewel ik geen last ondervond van de benen besloot ik om gisteren een rustdag in te lassen na de 30km-loop op zondag. Maar ik wil ook mijn kilometers halen deze week, en dus was de oplossing om vanavond de loopschoenen aan te trekken.
Op het laatste moment legde ik de richting vast : naar Grobbendonk lopen "en dan zien we wel". Omdat ik lopen dan kan combineren met een andere hobby : in Grobbendonk zijn er nog een aantal geocaches die ik nog moet vinden.
Zo maal ik kilometer na kilometer af, tot aan de eerste cache, dan de tweede, de derde. Alles wordt vlot gevonden, ondanks de duisternis. Dus tijd voor een vierde, maar daar verlies ik een half uur, en geef het dan op. En ik merk dat het al laat wordt, en vooral dat ik 12km van huis ben...
De terugweg wordt wat sneller afgelegd, langs het Albertkanaal en zonder tussenstops deze keer. Ik geniet van de mooie sterrenhemel en van de rust. Het is de laatste winterdag, maar de temperatuur is ideaal. Thuis gekomen heb ik een goede 24km afgelegd. Teveel dus om goed te zijn, want morgen heb ik terug mijn snelle benen nodig...

zondag 18 maart

Regelmatig doorbreken we de routine door elders te lopen. Dan maken we dankbaar gebruik van wandeltochten en dergelijke die in de omgeving worden georganiseerd. Zo ook vandaag: in Herenthout is er vandaag een parcours van 15 km die we twee keer willen afleggen. 

De lezer zal zich misschien afvragen waarom dit dagboek 'in-het-honderd loper' heet. Wel, omdat ik mezelf ken: regelmatig gaat er wel iets verkeerd, of toch anders dan gepland.. Vanmorgen komt een eerste bewijs : door een misverstand over de plaats van afspraak kost het mijn medelopers een half uur voordat ze me eindelijk kunnen oppikken. Niet alleen krijg ik gratis vervoer, maar ik laat de chauffeur nog overbodige rondjes rijden ook. Sorry, folks! Gelukkig is het een vrije start in Herenthout, anders hadden we met 15 minuten achterstand moeten beginnen ;-)
Maar dit was de moeilijkste horde van de dag. Het parcours blijkt uit rondjes van 7,5 km te bestaan op een gevarieerde ondergrond, en voorzien van drankposten. Of beter: volgens onze eigen GPS'en eerder van 7 km, zodat we na 4 rondes ons doel nog niet helemaal halen. We lopen de resterende kilometers dan maar op de atletiekpiste ernaast. Een mooie test om te voelen wat er nog in mijn benen rest : ik haal zonder veel problemen een tempo van 4:00 (of 15 km/u). Voor de laatste kilometers, bedoel ik dan :)
Kortom, een heel leuke ochtendloop (de aangekondigde regen blijft uit), en goede benen nadien. Bedankt aan het gezelschap.
Met deze duurloop breng ik mijn weektotaal trouwens op 75 km, en dat was al een jaar geleden. (Logisch: van mijn vorige marathon-voorbereiding.) Dit ritme moet ik een goede maand volhouden, het is nog acht weken tot Marathon-Day.

vrijdag 16 maart

De lente is in het land, en dat laat zich merken aan mijn motivatie : deze dagen zou zowaar iedereen de buitenlucht moeten opzoeken, om te wandelen, te lopen of te fietsen.
Drie dagen zonder mijn loopschoenen blijkt te lang, en ik vertrek na het avondeten voor een geïmproviseerd solo-tochtje doorheen de straten van Herentals. Of beter : rondom Herentals, waar de straten rustig genoeg zijn, of waar de kanalen prima jaagpaden hebben. Nog een paar weken, en het wordt licht genoeg om ook 's avonds in het bos te lopen.
Onderweg neem ik eenmaal uitgebreid pauze. Niet om uit te rusten, maar om een geocache te zoeken waar ik al een tijdje naar aan het jagen ben. Helaas, ook deze keer laat de 'stash' zich niet vinden.. Het kan aan mij liggen natuurlijk, of aan de duisternis.
Verder lopen dan maar. Met wat extra kronkels en omwegen bereik ik bij thuiskomst de gewenste 15km. Een rustig tussendoortje dus, om het aantal loop-uren te verhogen.
De kilometers van de voorbije weken blijken nu reeds hun vruchten af te werpen : ik blijk (eindelijk) iets afgevallen te zijn. Al is er nog werk aan de winkel : er mogen nog zeker drie kilo af tegen de marathon ;)

woensdag 14 maart

Ik weet niet waar ik de energie haal. Misschien heeft het met emoties te maken. Het was vandaag een dag met vreselijk nieuws (busramp) maar ook met hoopvol nieuws (een vriend). Ofwel ligt het aan de druk op het werk. Maar van het slaaptekort was er op de avondtraining niets te merken.
De tempo-intervallen worden al behoorlijk lang op de atletiek-piste: beginnend met 700m, dan 800m enzovoort. Het kan voor mij niet snel genoeg gaan, en algauw laat ik de anderen achter mij. De training blijkt al ten einde na de 1100m versnelling, ik voel me helemaal niet moe. Dus voeg ik er zelf nog een 1200m aan toe (tempo rond 3:35 of een kleine 17km/h). Zelfs dan is mijn energievoorraad niet op, gelukkig dat er mij nog de paar kilometer naar huis te wachten staat.. :-)
Straks kan ik weer een paar dagen uitrusten, de volgende loop is pas zondag (een 30km duurloop, als het weer het toelaat).
Kortom, ik heb de loopmicrobe terug te pakken !

maandag 12 maart

Eigenlijk heb ik deze avond helemaal geen tijd om te lopen : er wacht een hoop inhaalwerk op me, gewoon omdat de werkdagen te kort zijn ;)
Maar soms leidt een drukke werkdag tot een extra drang naar beweging, en vandaag is er zo één.
Dus loop ik de maandagse stadsloop mee met de groep. Het is een afwisseling van traag (9km per uur, met de volledige groep) en tempoversnellingen (tot 13km per uur, met een paar lopers die een omweg nemen), en dit ligt me wel. Toen ik vanmorgen de trap afkwam had ik nog pijnlijke bovenbenen, maar tijdens het lopen voel ik er niets van. Besluit : toch redelijk goed gerecupereerd van de duurloop van zaterdag.
Samen met de dubbele afstand tot aan start/eindplaats (het BLOSO centrum) kom ik vanavond aan 15km.
Nu nog aan het werk, maar dat is minder van harte ;-(

zaterdag 10 maart

Vandaag wil ik absoluut mijn plan uitvoeren : een 25km loop. Het is al maanden geleden dat ik boven de twee uur heb gelopen, en ik heb vanaf nu minstens elke week een lange duurloop nodig om me toch iets op mijn marathon voor te bereiden. 25km is dan het absoluut minimum. 

En alhoewel ik elke zaterdag opnieuw moeite heb om de start om 8u30 te halen, ben ik vandaag ambitieuzer : wekker een half uur vroeger, om evenveel tijd extra te lopen. Het lukt zowaar : om exact 8u sluit ik de deur achter me. Het eerste halfuur doe ik dan nog wat hoogtemeters ook (Wijngaard, Kruisberg,..), en om 8u30 starten we met 5 man (sorry, vier plus één vrouw) aan onze eerste ronde. Het tweede uur is wel op gezapiger tempo, maar toch, vanaf 20 kilometer begin ik mijn benen te voelen. Toch laat ik me daarna toch nog overtuigen om met zijn drieën nog een extra half uur bij te doen. De laatste kilometers, vooral de laatste helling, zijn wel op het nippertje. Moe maar tevreden kom ik thuis aan : 3uur en 32 kilometer zowaar ! De benen zouden vandaag nooit een marathon toelaten, maar alle begin is moeilijk, hé !

woensdag 7 maart

Alhoewel ik me al twee dagen vrij goed voel, herval ik op woensdagavond : buik- en darmklachten. Anders gezegd : een ontzettend gezwollen buik. Buiten regent het volop, de moed zakt me in de schoenen. Ik was al in loperstenue, en had een 2 uurloop voor ogen, maar ik geraak toch niet uit mijn zetel om op tijd aan het BLOSO-centrum te verschijnen. Bijna manu militari wordt ik toch door vrouwlief aan de deur gezet, en strompel naar het centrum. Daar aangekomen eindigt de gezamenlijke training niet lang daarna (het was gelukkig een rusttraining), en draai ik nog wat toertjes op de finse piste om toch kilometers te halen. Uiteindelijk kom ik thuis met een schamele 10 kilometer op de teller, en nog steeds buikpijn.

maandag 5 maart

Deze week heb ik grootse loopplannen. Ik ben tot het besef gekomen dat het aantal weken voor mijn doel snel begint te krimpen. Doel ? Ah ja, zoals de meeste mannelijke lopers heb ik een uitdaging nodig om te lopen (vreemd dat vrouwen dit niet hoeven). En ik ben veroordeeld om te lopen om mijn gewicht op pijl te houden. Lopen, mijn vrijheid ..? Nu ja, gelukkig dat ik het graag doe.

Het doel is dit jaar de Maasmarathon, op 13 mei in Visé (B). 
Het zal mijn vijfde marathon zijn, 3 jaar na mijn eerste (Antwerpen 2009). Een geweldige ervaring trouwens, zo'n eerste marathon uitlopen. De finish-foto siert al een hele tijd mijn living : blik op de finish-klok gericht (ik was 10 minuten onder mijn richttijd gebleven, en besefte dat op dat zelfde moment), vuist gebald. Vermoeidheid en vreugde zijn beide op mijn gezicht te lezen. Onvergetelijk. Mooie tijd ook : 3u39'. 

De volgende marathons liep ik in gelijkaardige tijden (tussen 3u32 en 3u45), maar ik start steeds met de hoop om onder de 3u30 te eindigen. En ooit, één keer maar, onder de 3u20 te schitteren. Mijn ultiem doel. Maar dan moet alles meezitten, de dag zelf en tijdens de voorbereiding. 
Dit laatste is dit jaar alweer het geval niet : de combinatie met werk en gezin laat het niet toe, zie bijvoorbeeld mijn recente reizen (China vorige week, Midden-Oosten en Zuid-Afrika twee weken eerder).

Goed en wel, elke marathon vergt veel voorbereiding. En dus heb ik grootse plannen deze week : beginnen met een 25km-duurloop op maandag, en een tweede duurloop in het weekend. 

Vandaag loopt het alvast mis : ik keer ziekjes terug van mijn werk, en kruip om 8 uur 's avonds in bed, in de hoop zo in één nacht te genezen... De marathon is weer een stukje verder weg.

zaterdag 3 maart

's Morgens kom ik tegen 6u30 thuis in Herentals, na een vlot gelopen nachtvlucht vanuit het Oosten. Ik heb genoeg energie om een uurtje van de zaterdagse bosloop mee te pikken. Net te laat realiseer ik me dat die elke eerste zaterdag van de maand op 'de Floréal' in Lichtaart start, en dat ik dus te laat ben. Nog laat ik me niet ontmoedigen, en ik loop van thuis naar Lichtaart in de hoop de groep tegen te komen. En dat lukt me na een 40 minuten. Er wordt nog een 20 minuten gelopen, voordat het tijd is voor het maandelijkse trakteerfestijn 'bij Marie' : een lekker drankje en koffiekoeken van de jarigen uit de 'Jogclub' deze maand. Een beetje overmoedig bestel ik een Leffe, en besef dan pas dat me enerzijds nog de klop van de jetlag te wachten staat, alsook nog de terugloop tot thuis. ;)  Toch lukt me dit, en ik tik af op een 17 kilometer, ruim meer dus dan ik van plan was.

vrijdag 2 maart

Vandaag is het een vrije dag in Beijing. Dit betekent : 's morgens (nog voor het ontbijt) op de loopband van het hotel. Het wordt een 10 minuten inlopen en daarna 35 minuten heuveltraining (met een 180 hoogtemeter in totaal). Ondanks dat ik er niet het ideale postuur voor heb, loop ik graag bergop. Kleine, snelle pasjes, en intensere inspanning, met extra zweten als gevolg. En dit terwijl het buiten lichtjes sneeuwt in de straten van Beijing. 
Ik heb die dag nog ettelijke kilometers afgelegd, al wandelend dan wel. Mijn benen waren 's avonds best vermoeid, net alsof ik 3 uur gelopen had.

woensdag 29 februari

Beijing, China. 23uur plaatselijke tijd, na een lange dag. Maar door het tijdsverschil met België zit slapen er nog niet in. Dan maar naar de fitnessruimte van het hotel, klaar om minstens een half uurtje uit te zweten. Pas dan blijkt dat de fitnessruimte om half elf sluit.. "Terug open om 6 uur", meldt men mij. Nu ja, wegens hetzelfde tijdsverschil zit dit vroeg uur er ook wel niet in. Dan maar mijn blog aanvullen :)
Voorlopig publiceer ik deze schrijfsels trouwens niet. Eerst zien of ik het minstens een paar weken zal volhouden, dan zien we wel waar en hoe het zal verschijnen. (ondertussen, sinds 10 maart, zijn deze eerste berichten toch gepubliceerd)

maandag 27 februari

Uitzonderlijk ga ik door op mijn trainingsélan (deze blog helpt dus toch!?) door maandagavond de loopgroep te vervoegen in hun stadsloop. Het is de eerste keer dat ik daar opdaag, en de reden is tweeërlei : enerzijds omdat mijn zoon Maxime nood heeft aan een trage duurloop. Hij loopt immers de woensdag mee, maar niet op zaterdag (want dan fietst hij bij de Wielerschool). En hij heeft meer dan ik moeite om de intervallen aan te houden. Enkel intervallopen, da's geen goede taktiek, vandaar deze 'rustige' duurloop. En anderzijds omdat ik de rest van de week in het buitenland zit : ik vertrek 's anderendaags richting China voor zaken.

De rustige duurloop viel tegen : plots splitste de groep zich, en trok een deel een extra blokje. Mijn dertienjarige zoon koos na wat aarzelen voor de snelste groep. Een vol uur lopen, dat is al een prestatie voor hem, maar aan een aangehouden tempo van 13 km per uur was van het goede teveel. Gevolg : we hebben moeten afzakken, en daarna had hij last van zijn milt. Maar na een korte wandeling heeft hij de trip uitgelopen (een kleine 11km). Voor herhaling vatbaar, deze stadsloop.

zaterdag 25 februari

Ik voel mijn inspanningen van gisteren meer dan ik zou wensen, maar sta 's morgens toch net op tijd op om het groepje te vervoegen dat om 8u30 van start gaat met de wekelijkse bosloop. Het eerste uur, in een klein gezelschap (typisch tussen 3 en 7 gelijkgezinden) is een ietsje heviger dan het tweede, vooral door het parcours (meer op en neer doorheen de Heuvelrug) en een beetje door een hoger tempo. Om 9u30 staan we dan terug op het startpunt om een grotere groep te vervoegen, ditmaal tegen een kleine 10km per uur. De start en aankomst zijn telkens onderaan de Kruisberg, dus heb ik al een tijd de gewoonte aangenomen om die heuvel bij elke passage op te lopen. Ditmaal gaat trainer Eddy mee, of beter, hij snelt me vlotjes voorbij en ik probeer aan te klampen. Ja, ik heb conditioneel nogal wat achterstand op hem.. ;)

Dit voel ik de rest van de dag ook in de benen : deze 'wekelijkse' 20km toegevoegd op de 18km van daags ervoor.. Maar ik ben tevreden : ik heb deze week 50km afgelegd, dat was al lang geleden.

vrijdag 24 februari

Wegens de krokusvakantie heb ik een vrije dag. Toch zijn mijn kinderen er niet, dus heb ik echt de ochtend voor mezelf. En dus maak ik mijn goede voornemen waar : de loopschoenen aantrekken. Het doel is een rustige loop van anderhalf uur. 
Het eerste halfuur is afzien : slome benen (die griep nog?) en telkens de neiging om halt te houden voor het minste. Nee, dat moet beter. Maar na 5 kilometer is dit gevoel opeens weg, en is het loopplezier terug. Ik vervolledig mijn geijkte ronde (Herentals-Lichtaart-Herentals) dat grotendeels uit onverharde boswegen bestaat, en eindig zelfs met een extra heuveltraining dat eerder als karaktertraining bedoeld is : driemaal de 'Kruisberg' op, af en rond. Ik klop af op 18 kilometer (tijd : iets meer dan anderhalf uur). Missie geslaagd.

woensdag 22 februari

Op woensdagavond lopen we met de club op de atletiek-piste van BLOSO in Herentals. "Jogclub" is onze naam, want de nadruk ligt bij de meeste deelnemers niet om snelheid te maken of om verre afstanden af te leggen. Nee, gewoon in vorm blijven door elke week twee- of driemaal in goed gezelschap de (kilo)meters af te lopen. Veel plezanter, socialer en motiverend dan alleen te moeten lopen. En met de deskundige hulp van trainer Eddy erbovenop, die dan de intervallen definieert. Zelf loop ik dan in 'de snelste' groep, of meestal zelfs voorop, enkel met de trainer. 

Maar vandaag kan ik hem duidelijk niet volgen. De winter is nochtans mild geweest, dus zijn mijn excuses elders : te weinig regelmaat door tijdsgebrek, en ja een griepje de voorbije dagen. Maar ik moet me dringend herpakken, want de lente en dus het loopseizoen nadert snel. Eddy heeft het beter aangepakt : hij is duidelijk in vorm. Ik verkies vandaag mijn eigen tempo te volgen, maar kan het toch niet nalaten om op het einde van een interval mijn hartslag in het rood te laten gaan. Aan mijn inzet ligt het dus niet.. Als extra bewijs van mijn goede wil : de fiets bleef vandaag thuis, ik legde zo een extra 4 km af.

dinsdag 21 februari

De allereerste tip (van de 45) om voldoende motivatie te behouden bij het afstandslopen, in de editie van Runners' World van deze maand, is : een loop-blog starten.

Of dit wel een goed idee is voor mij, weet ik nog niet : de tijd ontbreekt me u al om gezin en werk te combineren met het langeafstandslopen.. En daarbij, wie zou mijn kriebels nog willen lezen ook ?

Natuurlijk volg ik een paar bloggers, zowel in de loopwereld als daarbuiten. Zo weet ik dat een goede, scherpe pen een voorwaarde is voor een succesvolle blog. Ai. En naast de stijl en de taal, moet er ook nog voldoende inhoud zijn. Aiai. Zal me dit allemaal wel lukken ? De toekomst zal het uitwijzen, want dit is mijn eerste bericht. Weliswaar nog niet echt over lopen zelf, maar dat volgt heus nog wel. En jullie, de lezers, volgen hopelijk ook..

Bedankt trouwens voor jullie interesse :)